خداوند «نگاهبان» من است، مرا ايستادن نشايد،
او مرا در بلنداي آسمان، به پرواز درمي‌آورد،
و بسوي ابرهاي طوفانزا رهنمون مي‌شود.
او روحم را بازمي‌گرداند،
و مرا به راه‌هاي منتهي به حقيقت هدايت مي‌كند،
فقط بخاطر خودم.
اگرچه برفراز آتشفشان‌هاي زندگي پرواز مي‌كنم،
نمي‌ترساندم هيچ بيم و هيچ هراسي،
چون در قلمرو توام.
همانا ايشان؛ عشق تو و خِردَت، مرا آسودگي ببخشايند.
آمين
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر