۱۳۹۲ فروردین ۲۸, چهارشنبه

عصر پي‌ ام‌ پي‌ او

دورۀ زيبايي خاكستري‌هاي رنگي و آفتاب پشت دود،
زندگي مدام همگاني در طبقۀ همكف عقل، جابجايي گاه به گاه انفرادي در طبقات منزلت، احساس كيف و رنج ذهنيِ آن در پي، و تصنع هدف‌مندي دائم تا پايان بازۀ متناهي عمر.
مسايقه در بيابان به مقصد اولين سراب با كاپ قهرماني مفرغي با دسته‌هاي آب نقره و طوق دهنۀ آب طلا با عيار نازل.
آويزان كردن يادبودها و مدرك‌ها با قاب‌هاي بنجل خاتم بر ديوارهاي دورتادور محل كار و زندگي، براي القاي احساس كسي‌بودن.
عصر بزرگداشت آدمهاي متوسط با افتخارات الكي.
مَنوآل‌هاي پي‌دي‌اف هزارصفحه‌اي با شروع از طريقۀ به پريز زدن دستگاه تا ايراديابي در حد «ممكن است باطري‌تان تمام شده باشد» و باز استخدام نيروي پشتيباني از شبه‌قاره براي كم‌خرج درآمدنِ كندذهنيِ مترقي عمومي،
توضيح و توصيف مغلق هر جزء ناچيز به منظور بزرگ نشان دادنِ كلِ يك تقريباً-هيچ-چيز،
عصر گريز توأم از عقل و احساس، از سر توهم فضيلت سرعت و ترس از عقب‌بودگي.
عصر برندينگ و امتزاج واقعيت و دروغ‌هاي كوچك براي رسيدن به امولسيون «واقعيت و دروغ»هايي با حجم و رزولوشن بالا.
عصر رسيدن به عدد‌هاي بزرگتر از طريق اعمال ضرايب ده، صد و هزار در مقادير قديم و رضايت عمومي از حس پيشروي به سوي بي‌نهايت.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر